Verrassende uitslag Waterloper – top vijf!
Soms lopen de dingen zo anders dan je denkt. Voor afgelopen Waterloper zond ik twee verhalen in. Eentje die ik al eerder geschreven had (een zogenaamde veteraan), en eentje die geheel nieuw was. Die laatste, Dood op Discord genaamd, kostte me aardig wat hoofdbrekens. Ik wilde heel graag iets doen met de vorm van het verhaal – en aangezien ik net op een horror-binge had gezeten met found footage leek me zoiets een leuk idee. Een van de leukste horrors van de afgelopen jaren (en ook een van de meest creepy) was Host, waarbij de hele film alleen maar via zoomcall wordt verteld. Kon dat ook in een verhaal? Ik koos voor het thema “Het Spookschrijverscollectief”, bedacht door Ferry Visser, en bedacht een schrijversgroepje dat elkaar treft op Discord. Een chat app leek me een perfect alternatief voor een zoomcall: tekst gebaseerd in plaats van via beeld. Maar uiteindelijk bleek dat minder goed te werken dan gedacht. Op beeld zie je nog emoties op gezichten, zie je acties die je niet hoeft uit te leggen, terwijl je dat in een verhaal allemaal via chat moet doen. Dat bleek onmogelijk. Na overleg met mijn schrijfgroepje besloot ik over te stappen op een hybride vorm – zowel met een third person limited POV als met chat en videobellen. Was ik er tevreden over? Niet helemaal, maar omdat ik zo lang had gedaan over het vinden van de juiste vorm had ik niet heel veel tijd meer om ook nog echt goed te editen. Ik had dan ook verwacht dat mijn andere verhaal, Hic Locus Est dat ik al meerdere malen onderhanden had genomen, het beter zou doen. Maar niets was minder waar haha. Hic lag er al op nr 36 uit, terwijl ik met Dood op Discord vijfde werd. Zo zie je maar dat je echt zo slecht kunt voorspellen wat bij een jury (en je lezers haha) in de smaak valt! Ik ben super blij met deze uitslag, en niets let me natuurlijk om Dood op Discord nog zo bij te schaven dat ik er zelf helemaal tevreden over ben. Voorlopig geniet ik even van deze mooie plek, en het leuke? De top vijf krijgt een interview met Fantasize.nl! Die gaan jullie dus binnenkort te zien krijgen <3
Tweede plaats Publieksprijs EdgeZero 2022
Ergens begin 2021 zat ik in bad en struinde ik rond op het internet op zoek naar inspiratie voor Waterloper. Kelly van der Laan en ik wilden dit jaar naast ons eigen solo verhaal ook een collaboratie schrijven. Ik vond het spannend, want dit was de eerste keer dat ik een kort verhaal voor een wedstrijd samen met iemand anders zou schrijven. De Vijfde Colonne We speelden met de gedachte om iets te schrijven in het thema “Grimoire” maar na chats over en weer, het droppen van enkele concepten en uiteindelijk een plot-sessie bij mij thuis landden we met een supertof concept op het thema “De Vijfde Colonne.” Ik zal eerlijk bekennen dat ik in eerste instantie deze term op had moeten zoeken, want ik had geen idee wat het betekende. Het staat voor een rebellie van binnenuit – ok, ook weer wat geleerd! Vlak voor de deadline van Waterloper 2021 was ons verhaal een feit. “Het water kruipt waar het niet gaan kan” vertelt over een dystopische wereld waar de samenleving na een oorlog met biologische wapens verdeeld is in twee delen: de rijke elite en de gewone werker. Beiden krijgen ze op gezette tijden injecties om de verregaande gevolgen van de oorlog op het DNA tegen te gaan. Een bijwerking van die injecties is gevoelloosheid – de dagen rijgen zich aaneen tot een waas van grijze momenten. Heel handig, als je als elite afhankelijk bent van alles dat het werkvolk voor je doet. Maar wat gebeurt er als blijkt dat die gevoelloosheid helemaal niet nodig is? Een van de grootste uitdagingen was het wisselen in schrijfstijl – onze hoofdpersoon begint het verhaal als een gevoelloze werker, maar gaandeweg het verhaal krijgt ze haar emoties terug. Aangezien het verhaal in de 1e persoon tegenwoordige tijd geschreven is, moesten we dat in de tekst door laten klinken. Edge Zero publicatie Het verhaal deed het aardig bij Waterloper en verdiende een twaalfde plek. Net geen top 10 dus. We stuurden het ook in naar EdgeZero dat jaar – en hier werd het tot onze grote vreugde geselecteerd voor de bundel. Weliswaar op de (gedeelde) 26e plaats. Natuurlijk hadden we gehoopt dat het hoger zou eindigen, want we stonden beiden volledig achter dit verhaal. Maar zo gaat dat nu eenmaal met gejureerde wedstrijden – het moet maar net in de smaak vallen. Gelukkig kreeg het wel genoeg punten om dus in de bundel terecht te komen (naast onze eigen soloverhalen, score!) We merkten wel, toen de bundel eenmaal uit was, dat het verhaal erg goed deed bij recencenten. Meer dan eens behoorden we volgens reviews tot de top van de bundel. Heel fijn om te lezen natuurlijk, want uiteindelijk schrijf je verhalen voor je lezers, niet zozeer voor wedstrijden. Publieksprijs EdgeZero heeft naast de beloning om in de bundel te verschijnen nog een onderdeel binnen de wedstrijd: de publieksprijs. De verhalen worden een tijdlang gepubliceerd op de site zodat geïnteresseerden ze kunnen lezen en hun stem uit kunnen brengen op de top 3 beste verhalen. En daar deed ons verhaal het dus fantastisch! Het was een weekje nagelbijten, een avondje zweten … werden we nr 1 of nr 2? Uiteindelijk ging Johan Klein Haneveld er vandoor met de publieksprijs (gefeliciteerd nog!) en werden wij een geweldige tweede met hele mooie recenties. Blij! Zo zie je maar, dat een jury oordeel soms niets zegt over hoe een verhaal in de smaak valt bij lezers. Juryleden zijn ook maar mensen met een eigen voorkeur. Ik nodig je dus van harte uit om verhalen te blijven schrijven, met anderen samen te werken, en je werk in te blijven sturen naar wedstrijden en tijdschriften. Juryrapporten zijn super nuttig, en je weet nooit waar je verhaal uiteindelijk eindigt, nietwaar? Lezen? Als je “Het water kruipt waar het niet gaan kan” wilt lezen, dan kun je op dit moment nog op de site van Edge Zero terecht. Staat het verhaal er niet meer op? Klik dan hieronder voor de bundel. Klik Hier