Verloren Zielen ~ Kelly van der Laan
Disclaimer: Kelly en ik gaan way back. We kennen elkaar via internet en een schrijfforum, dus onze eerste verbindende factor was het schrijven. We zijn echter ook al meer dan 20 jaar vriendinnen. Veel van deze verhalen heb ik in enige vorm zien ontstaan binnen ons schrijversgroepje waar Kelly een van de grootste drijvende krachten achter is. Er waren er echter ook een aantal bij die ik nog niet kende, dus dat maakte de bundel voor mij een interessante om aan te schaffen en te lezen. Rode draad door de bundel is gewone mensen die in aanraking komen met het ongewone, en daar op een of andere manier mee moeten zien te dealen. Kelly’s personages zijn altijd menselijk, rauw, echt. Daardoor leef je met ze mee en komen de verhalen stuk voor stuk binnen. Want het leven is voor deze verloren zielen absoluut niet gemakkelijk. De verhalen spelen zich af in de wereld van de Lentagon – Kelly’s eerdere trilogie – maar ook daarbuiten. De bundel is voor iedereen te lezen, ook al heb je nog geen andere werken van haar gelezen. Het eerste verhaal in de wereld van de Lentagon, Rode Lantaarns, had ik al eerder gelezen. Voor dit verhaal is de Deviantprijs bij Fantastels in het leven geroepen omdat het de jury zo verdeelde. Een aantal hadden het op een eerste plek staan, een aantal onderaan de top tien. Ik – die niet in de jury zat overigens maar wel bij de uitreiking – vond het eerste. Het is een prachtig verhaal tussen twee personages in de Lentagon wereld en an sich gebeurt er niet zo veel, maar als karakterstudie is het fantastisch en roerend. De andere twee verhalen, Blauwe Luchten en Theta, waren nieuw voor mij. Blauwe Luchten volgt direct op Rode Lantaarns en complementeert dat prima. Theta sprak me erg aan met een combinatie van het inkijkje in personages en rauwe actie. Voor liefhebbers van de Lentagon serie is de bundel door deze drie verhalen alleen al zeker de moeite waard! Maar ook de andere verhalen lezen fijn weg. Rozengeur en Maneschijn bevat gedetailleerde worldbuilding in een wereld waar politici allesoverheersend zijn vanwege de feromonen die ze uitscheiden, wat hun onderdanen tot willoze slaven maakt. Het is een voorproefje op een geheel universum dat op dit moment alleen nog in gedachten bestaat van Kelly en haar co-auteur Brenda Hingstman. Ik hoop hier in de toekomst nog veel van te lezen – de setting intrigeert en de spanningsopbouw van het verhaal is prima uitgewerkt. Uitgangen is, wat mij betreft, echt een van de beste verhalen van de bundel. Wat doe je als je onder invloed van drugs een tijdrijziger blijkt te zijn? Maar daar hele stricte regels aan zitten die je niet kent? SF wordt dan al snel horror – een psychologische horror wel te verstaan. Getij heeft voor mij een heel persoonlijk tintje. De wereld waarin dit verhaal geschreven is, en het magiesysteem, kwam in eerste instantie uit mijn eigen pen tijdens een NaNoWriMo lang geleden. Het is zo leuk om te zien hoe je eigen basis ideeen door een andere schrijfster vakkundig worden uitgewerkt. Het is misschien niet het spannendste verhaal uit de bundel, maar geeft de gruwelen van oorlog en wat voor effect dat heeft op mensen wel heel goed weer. En zo springt Kelly van deelgenre naar deelgenre: er komt van alles voorbij. Fantasy, SF, horror, veelal in moderne settings maar niet altijd. Urban, dystopisch, cyberpunk – take your pick, je komt altijd wel aan je trekken. Aantal sterren 5/5
Vanbinnen en vanbuiten ~ Corina Onderstijn
Nog niet zo lang geleden las ik Vanbinnen en vanbuiten, het debuut van schrijfster Corina Onderstijn. Het boek werd meteen genomineerd voor de Harland Award Romanprijs 2016. Wat vond ik er van? “Nomi heeft het allemaal: een appartement in Amsterdam, een lieve familie, een baan bij een internationaal consultancybureau, beestjes in haar hoofd die haar vertellen hoe de wereld werkt en haar grote liefde Fos met wie ze een relatie in hotelkamers heeft.” Ik las dit boek in eerste instantie in de trein, in korte stukken van een half uur maximaal, en kwam er al heel snel achter dat dit bij dit boek niet werkt. Dit is een boek dat er om vraagt om je aandacht er bij te houden. Niet in de laatste plaats vanwege de vertelvorm, die niet chronologisch is en daarnaast heen en weer springt tussen de “echte” wereld, en de innerlijke wereld van Nomi, de hoofdpersoon. Maar daarnaast ook vanwege het prachtig lyrische taalgebruik. Het is echt zonde om niet hele stukken door te lezen in dit boek. Toen ik daar eenmaal achter was, heb ik het in één ruk uitgelezen. DOPJES!!! Nomi is niet “normaal”. Van kleins af aan heeft ze de gave om heel goed in te kunnen schatten wat mensen gaan doen of zeggen, en dit doet ze op een heel bijzondere manier. Ze is heel goed in het doen alsof ze wel een doorsnee mens is, maar dat is eigenlijk wel doodvermoeiend. Na een traumatische gebeurtenis verliest ze de controle over haar leven, en Nomi zou Nomi niet zijn als ze op een heel bijzondere manier weer probeert die controle terug te krijgen. Wat is normaal? En wat is buitengewoon? Wat definieert een mens? En wat zorgt er in een relatie voor dat mensen van elkaar houden en waarom gaan ze weer uit elkaar? Vanbinnen en vanbuiten raakt het allemaal, in een opeenstapeling van mooi beschreven scenes, snelle en grappige dialogen en fantastische uitstapjes naar Nomi’s binnenwereld, waar Beestjes leven die gedurende het hele boek een lopend commentaar geven op alles wat Nomi meemaakt. Het boek gaat ook over de prachtige liefde tussen zusjes en hoe je met hulp van degenen die je lief zijn weer terug kunt komen bij de ik die je behoort te zijn. Corina Onderstijn roept personages in het leven die echt aanvoelen. Dat maakt dat je je inleeft in de hoofdpersoon en het boek je echt pakt. Het blijft ook tot op het einde van het boek spannend wat er nu precies is gebeurd met Nomi en Fos en hoe het nu verder moet met Nomi. Dat maakt dat je verder wil blijven lezen, ondanks dat het in het begin van het verhaal soms echt even doorpakken was om grip te krijgen op de structuur. Aanrader. Aantal sterren: 5/5